اصلاحات دوباره در حالت گذار از موقعیتی به موقعیت دیگر است. شکست این جریان در انتخابات مجلس یازدهم نشان از ریزش آرای شدید این جریان داشت. موضوعی که اگرچه در اشکارا نیروهای این جریان سیاسی آنرا پنهان می کنند اما درجلسات پنهانی بنابر گفته «غلامحسین کرباسچی» به آن اعتراف می کنند.
عملکرد ضعیف این جریان سیاسی در قامت فراکسیون امید در مجلس دهم شکستی سخت را در انتخابات به آنها تحمیل کرد. شکست در انتخابات مجلس یک زلزله بزرگ در اصلاحات بود و حالا پس لرزه های آن در این جریان با انتقاد نسبت به کارکرد شورای عالی سیاستگذاری اصلاحات به ریاست «محمدرضا عارف» هر روز دیده می شود.
از «محمد قوچانی» روزنامه نگار و از اعضای شورای مرکزی حزب کارگزاران گرفته تا «عبدالواحد موسوی لاری» که از قائم مقامی این شورا استعفا کرد، منتقدان و معترضان در جریان اصلاحات به این ساختار سیاسی روز به روز در حال تکثیر است. عارف که به مردم سکوت اصلاحات معروف شده است در مرکز انتقادات قرار دارد.
موسوی در استعفانامه خود خطاب به عارف نوشت: «در چنین شرایطی نباید از بازنگری در ساختار و سازوکار نهادهای اجماعی اصلاح‌طلبان در عرصه‌های گوناگون غفلت نمود. هر چند که این استعفاء با شرایط جسمی حقیر مرتبط بوده و از ماه‌های پیش هم با شما در میان گذاشته بودم اما گمانم اینست که این استعفاء می‌تواند آغازی بر تغییر ساختار و سازوکار نهادهای اجماعی و پررنگ شدن نقش احزاب و تشکل‌ها باشد.»
از فحوای سخنان موسوی لاری بهم ریختن و انحلال شورای سیاستگذاری و پررنگ شدن نقش احزاب و تشکل ها به خوبی مورد توجه قرار می گیرد. موضوعی که مد نظر اعضای حزب کارگزارن است و با مقاله انتقادی محمد قوچانی نسبت به مدیریت عارف که وی را «تندیس سکوت» لقب داد، کلید خورد.
حالا موضوع بازتعریف گفتمان اصلاح طلبی نیز مطرح شده است. برخی نیز مشکلات مربوط به اصلاحات را به گردن رئیس دولت اصلاحات می اندازند. اما آنچه در این فضای آشفته درون جناحی اصلاحات بر می آید حاکی از جنگ قدرت جدیدی برای در دست گرفتن فرمان هدایت این جریان است.
کنار گذاشتن عارف و به حاشیه راندن مرد سکوت هدف اول برخی از اعضای این جریان سیاسی است. برخی بیان می کنند که اتفاقات بیشتری در جریان اصلاحات شاهد خواهیم بود و به نظر می رسد که زلزله دیگر این جریان، انحلال شورای عالی سیاستگذاری است که با فشار برخی از گروه های سیاسی محتمل به نظر می رسد.
آنچه امروز در جریان اصلاحات دیده می شود با توجه به اینکه انتخابات 1400 را نیز در پیش رو داریم، یک تلاش پیشاانتخاباتی است. اصلاح طلبان به این نتیجه رسیده اند که را ریزش شدید بدنه اجتماعی خود روبرو هستند و برای این منظور ساختار کهنه نمی تواند برای طرفداران این جریان جلب توجه کند و از این نظر سعی می کنند که با ایجاد یک ساختار جدید به نوعی جان دوباره به جسم نیمه جان جریان اصلاحات بدهند.
این جریان سیاسی خود را در یک حالت گذار دیگر می بیند. احزاب سیاسی همچون کارگزاران حالا سعی می کنند که لیدری این ماجرا در دست بگیرند. البته جریان اصلاحات پیشتر یک جدال درون جناحی در مورد گفتمان مورد نظر خود داشته و دارد. این جریان میان انتخاب راهبرد ایدئولوژیک رادیکالی که پیشتر از سال 92 سیاست کلی این جریان بود و راهکار جریان کارگزاران که به نوعی عمل گرایی و کاندیدای اجاره ای را مد نظر خود قرار دارد، اختلاف نظر دارد اما به نظر می رسد در ابتدا انحلال ساختار کهنه و انداختن همه مشکلات بر گردن آن از جمله هدف اصلی این جریان قرار گرفته است.
اصلاح طلبان برای انتخابات 1400 امید چندانی ندارند اما سعی می کنند با ساختارسازی جدید این فضا را برای بدنه اجتماعی متمایل به خود ایجاد کنند که مشکلات به سبب ساختار شورای عالی سیاستگذاری بود و حالا ساختار جدیدی با حضور احزاب تشکیل شده است که سعی کرده مشکلات گذشته را حل و فصل کند.
منبع : جهان نيوز